Ze zijn klein, elektrisch en een stuk goedkoper dan klassieke stadswagentjes met een elektroaandrijving. Welkom in de wondere wereld van de microcars, die worden aangeprezen als de ideale oplossing voor persoonlijk vervoer in een drukke stadsomgeving.
Noem het vooral geen auto, want microcars worden in de markt gezet als een ‘mobiliteitsoplossing’. Toegegeven, dat klinkt vooral als een wollige marketingterm en dat is voor een stuk ook zo. Microcars, ook wel nanocars genoemd, zijn geen pasklaar vervangmiddel voor de B-segment auto, die door gezinnen wordt ingezet als tweede auto om kinderen naar school of hun hobby’s te voeren. Nu steeds meer merken dergelijke modellen uit het gamma schrappen ten voordele van vaak dure, elektrische SUV-modellen, haken steeds meer particuliere kopers af, want in het segment onder twintigduizend euro is – op enkele uitzonderingen na – niet veel meer te vinden.
Het is ook de vraag of spelers die hier wel nog een aanbod hebben op termijn niet eveneens upmarket zullen verschuiven? Bij gebrek aan concurrentie wordt de noodzaak om een prijskraker aan te bieden immers kleiner. Heel wat gezinnen doen vandaag hun tweede auto van de hand of plannen dat in de nabije toekomst te doen. In de plaats komt vaak een (lease-)fiets, een abonnement op openbaar vervoer, de instap in deelmobiliteit (auto, fiets of step) of een combinatie van deze oplossingen.
Een echo die we bij veel gebruikers horen, is dat het systeem best werkt, maar dat de beschikbaarheid van deelauto’s vooral bij slecht weer beperkt is, omdat op piekmomenten de vraag groter is dan het aanbod. Precies daar zou een microcar een oplossing kunnen bieden. Het is geen rechtstreekse vervanger van die compacte auto, maar wel een aanvulling op de zachte mobiliteitsmodi die de gebruiker vooral bij slecht weer droog en warm op zijn bestemming brengt binnen een perimeter van pakweg dertig kilometer.
Op de strafbank
Hoewel de microcars de jongste tijd weer aan populariteit winnen, zijn ze nooit echt helemaal weggeweest. De voorbije decennia werden ze in de volksmond als ‘autootje zonder rijbewijs’ aan de man of vrouw gebracht. In Frankrijk, de thuismarkt van dit merk, was en is het nog steeds een manier om het rijbewijs met punten te omzeilen. Wie zijn rijbewijs verspeelt, mag immers wel nog met een brommobiel rijden. Die ‘nichemarkt’ gaf de verkoop van deze autootjes de voorbije jaren vleugels, want heel wat bedrijven hadden een dergelijk tuig in de vloot als ‘strafbankje’ dat werd doorgegeven aan medewerkers waarvoor de wereld plots heel groot was geworden… zonder rijbewijs.
Microcars als mobiliteitsoplossing
Vandaag brengen steeds meer merken een micromobiel op de markt. De reden is doorgaans economisch, maar ecologische aspecten en een doorgedreven urbanisatie waarbij klassieke auto’s uit de stadskern worden geweerd, geven dit concept vleugels. In dit segment onderscheiden we drie types, die er in grote lijnen hetzelfde uitzien. Allereerst is er de brommobiel die maximaal 45 km/u mag rijden, maar er bestaan ook snellere modellen met een topsnelheid van 90 km/u. Die passen in het L-segment, waar ook compacte drie- en vierwielers als quads worden ondergebracht. Met hun elektrische aandrijving voldoen ze aan de L7e-normering en krijgen ze een inschrijving en kenteken zoals een motorfiets. Het zijn strikt genomen geen auto’s, en ze zijn merkelijk goedkoper omdat ze geen veiligheidssystemen als ABS en airbags aan boord hebben. De derde categorie zijn de kleinste klassieke auto’s, zoals bijvoorbeeld de Smart Fortwo.
Brommobiel: max. 45 km/u
Rijbewijs: AM, indien geboren voor 14/02/1961
Minimumleeftijd: 16 jaar
Kenteken: bromfiets
Parkeren: zoals auto
Toegelaten op autoweg of snelweg: neen
Aantal zitplaatsen: 2
Verplicht airbag, ABS of ESP: neen
Verplichte ADAS-systemen*: neen
Microcar (L7e): max. 90 km/u
Rijbewijs: B
Minimumleeftijd: 18 jaar
Kenteken: motorfiets
Parkeren: zoals auto
Toegelaten op autoweg of snelweg: ja
Aantal zitplaatsen: 2
Verplicht airbag, ABS of ESP: neen
Verplichte ADAS-systemen*: neen
Compacte (e-)auto
Rijbewijs: B
Minimumleeftijd: 18 jaar
Kenteken: auto
Parkeren: zoals auto
Toegelaten op autoweg of snelweg: ja
Aantal zitplaatsen: 2-3
Verplicht airbag, ABS of ESP: ja
Verplichte ADAS-systemen*: ja
* Advanced driving assistance systems (noodremhulp, lane assist, vermoeidheidsherkenning, dodehoek assistent…)
Booming business dankzij premie
Daar waar de brommobielen van de voorbije decennia enkel door mensen zonder rijbewijs werden gekocht, zien we vandaag ook generalistische merken een aanbod ontwikkelen. Renault lanceerde tien jaar geleden de Twizy en zou volgens de jongste geruchten nog wat nieuws in de pipeline hebben. Veel recenter kwam Citroën met de Ami, Opel met de Rocks en Fiat met de guitige Topolino. Voorts zien we ook nieuwe spelers, zoals Silence met de S04 of de Microlino gehuld in een aanstekelijk retrodesign met een duidelijke knipoog naar de BMW Isetta van weleer. Uit China zet de erg betaalbare BAW Pony voet aan wal op de Belgische markt. Je koopt dergelijke modellen tussen tien- en twintigduizend euro. Vanaf 2024 hebben ook de L7e-modellen en compacte e-auto’s recht op een premie. Bij de L7e-modellen gaat dat om 25 procent van de aankoopprijs met een maximum van vijfduizend euro. Met die maatregel zal het prijsverschil tussen een microcar en kleine elektrische auto veel groter worden, waardoor 2024 weleens het jaar van de ‘nieuwe dwergautootjes’ zou kunnen worden.
De geschiedenis herhaalt zich
Deze autootjes zijn niet nieuw, de noviteit is dat ze vandaag over een elektrische aandrijving beschikken. We zagen ze al in de vroege jaren vijftig. Na WOII zat Europa financieel aan de grond en de consument had niet de middelen om een auto te kopen. Naarmate er opnieuw industrialisering kwam en arbeiders vervoer nodig hadden om te gaan werken, ontstonden de scooters en microcars, die de minder begoede mensen mobiel maakte. Denk maar aan de BMW Isetta, die met de deur naar voren opende. Of de Messerschmitt, die werd gebouwd met overgebleven koepels van gelijknamige gevechtsvliegtuigen. Een ander relict uit deze periode is de Vespa Ape, het sympathieke driewielertje met knetterend tweetaktmotortje dat je nog tegenkomt in nauwe Italiaanse steegjes. De Ape wordt overigens nog steeds gebouwd.
