Getest: Honda HR-V

Met de eerste HR-V was Honda een trendsetter in de markt van compacte SUV’s. Nu is er een nieuwe Honda HR-V die indruk maakt door zijn beschikbare ruimte.

Vormgeving

De eerste generatie van de Honda HR-V was geen doorslaand succes. Eigenlijk was Honda zijn tijd te ver vooruit en was de markt nog niet klaar voor kleine SUV’s die vooral bedoeld zijn om gewoon in de stad te rijden. In die tijd wist men nog geen raad met dit soort wagens die eigenlijk vis noch vlees zijn. De HR-V krijgt nu een geslaagde herkansing. Zoals het een SUV betaamt, heeft de HR-V een verhoogde ophanging. Hij rijdt met gemak over verkeersdrempels en andere oneffenheden in het wegdek. Een steltenloper dus, met een gemakkelijke in- en uitstap.

Interieur

Binnenin maakt de beschikbare ruimte indruk. Door de ‘Magic Seats’ is het mogelijk om enkel de zit van de achterbank in ‘cinemastijl’ op te klappen, waardoor je hoge voorwerpen net achter de voorstoelen kunt plaatsen. Dat kan omdat de brandstoftank zich onder de voorste stoelen bevindt, wat dan weer voor een lage kofferbodem en een aanzienlijk laadvolume zorgt. Het interieur is keurig afgewerkt met verzorgde materialen. Aanraakvlakken vervangen de traditionele toetsen, maar zijn moeizaam te bedienen.

Rijgedrag

Honda voorziet twee motoren. De  Honda HR-V is enkel verkrijgbaar met voorwielaandrijving. Wij testen de 1,5 liter benzine in combinatie met een CVT, die zich laat bedienen als een automaat maar helaas niet echt overtuigend is bij een gedreven rijstijl. Bij momenten vraag je je af waar de beloofde 130 pk zich schuilhoudt. Het verbruik valt mee: 6,8 l/100 km. De CVT is enkel beschikbaar vanaf het tweede uitrustingsniveau (Elegance).