Austin London black cab

Als oud-leraar Engels is Carl een echte anglofiel. En bij zoveel liefde voor Groot-Brittannië hoort natuurlijk een black cab.

Londens icoon

“Zo’n icoon wilde ik natuurlijk hebben. Elke taxi moet na tien jaar uit roulatie – sommige halen met gemak 700.000 kilometer –, daarna worden ze te koop aangeboden. Ik zag op tegen het gedoe en het papierwerk om er één te kunnen importeren. Toen er in België zo’n black cab te koop stond, heb ik niet getwijfeld. Cab komt trouwens van het Franse cabriolet. De eerste taxi’s in Londen waren open koetsen met twee of vier paarden, vandaar de verwijzing.”

Bikkelhard

“Als taxichauffeur moet je slagen voor de beruchte knowledge-test, waarvoor je alle straten van Londen uit het hoofd moet kennen. Je moet per regio kunnen opsommen welke straten je neemt om van punt a naar punt b te geraken. Alle testen samen kunnen tot vier jaar duren. Wie eindelijk zijn licentie heeft gehaald, is er dan ook heel trots op. Het wordt qua moeilijkheid weleens vergeleken met een universitair diploma. Ik zou geen taxichauffeur willen zijn. Het menselijke contact is leuk, maar de job an sich is tegenwoordig geen pretje meer. De concurrentie is bikkelhard, het verkeer zit strop en de plaatsen waar een taxi nog mag wachten zijn beperkt. Ik ken een paar taxichauffeurs in Londen. Volgens hen zijn de beste jaren voorbij.”

Kleine draaicirkel

“Een Londense taxichauffeur kan niet kiezen met welke wagen hij rijdt. De overheid wijst de productie toe aan een fabrikant die een hele lijst met voorwaarden moet volgen. Zo moet bijvoorbeeld de draaicirkel heel klein zijn, zodat de taxi’s in de straat kunnen keren en niet achteruit een zijstraatje in moeten rijden om te kunnen draaien.”

Terug naar Londen

“We zijn één keer met onze taxi naar Londen gereden. Hij gaat niet zo snel, omdat hij gemaakt is voor stadsverkeer. Ik durfde geen snelwegen te nemen, dus ik heb een route van secundaire wegen uitgestippeld. Met mijn taxi door Londen rijden, dat was uniek. Langs de Theems, door Chelsea en andere wijken. Zalig! Ik had het gevoel dat ik hem thuis bracht. Door Londen knorren, is echter geen sinecure. Het verkeer is er super hectisch, ik had geen gps én het goot. Niet zo handig met die kleine ruitenwissertjes. Er heeft gelukkig niemand ‘taxiiiii’ geroepen of een teken gegeven om in te stappen.” (lacht)

Vorig artikelPendelen? Kies jouw ideale fiets!
Volgend artikelGetest: Kia Stonic