In Vervoering: Saab 96

Herman wilde een auto met karakter. Bij Saab vond hij wat hij zocht en daarmee houdt hij het industriële erfgoed van dit excentrieke merk mee in stand.

Dwarsligger

“Saab maakte auto’s wars van alle schoonheidsregels. Veel mensen vinden hem niet mooi, anderen dan weer fantastisch. Citroën is ook zo’n merk. Kijk naar de Ami6, afschuwelijker kan bijna niet. Maar soms kan iets lelijks weer mooi worden door z’n lelijkheid. Gelukkig deelt mijn hele gezin dezelfde passie. Mijn kinderen lenen soms de Simca of Saab voor een reisje, of we doen met z’n allen een uitstap met beide wagens. We zijn een oldtimerclub op onszelf.” (lacht) 

Fanatiek

“Een Saab-rijder is dat bij wijze van spreken van wieg tot graf, maar ik ben er eerder toevallig op gestoten. We hadden een Simca 1000, een tof bakje, maar niet geschikt voor meerdaagse reizen. De Franse zetels uit die tijd zakken zo ver door dat we telkens met pijn in de rug uit de wagen stapten. Ik zocht een tweede oldtimer, maar niet de zoveelste Kever, Porsche of Citroën DS. Prachtige auto’s, maar ik wilde iets wat in het oog springt. In Nederland vond ik deze Saab 96. Ik kende hem nog van de legendarische rally’s van Monte Carlo. Ook de kleur stond me meteen aan. Bij moderne wagens lijkt het wel of je alleen kunt kiezen uit grijs, zwart of donkerblauw. Dit groen heeft een pak meer karakter.”

Soms kan iets lelijks weer mooi worden door z’n lelijkheid. Dat gevoel heb ik bij een Saab 96.

Naar de garage

“Ik heb interesse in techniek, vandaar mijn opleiding als industrieel ingenieur. Mijn ouders hadden een smeerput in de garage en mijn vader deed veel dingen zelf. Ik keek altijd toe, omdat ik wilde weten hoe het werkt, maar de drang om zelf te sleutelen is er niet. Mijn ouders reden met een Ford Consul met twee zitbanken. Ik was de kleinste van vier en moest dus vooraan tussen mijn vader en moeder zitten. Daar kon ik goed zien hoe mijn vader de versnellingen en pedalen gebruikte. Fantastisch vond ik dat. Het vinden van een geschikte garage is best moeilijk. Eerst ging ik bij een dealer die vroeger Saab verkocht. Daar werkte een oudere man die nog aan 96’s heeft gesleuteld. Hij is echter met pensioen. Naar een moderne garage moet je ook niet gaan, want een oldtimer kun je niet aan de computer hangen om uit te lezen wat er mis is.”

Op trot met de Saab 96

“We rijden regelmatig naar het buitenland met de Saab 96, maar niet via de snelweg. Je moet niet per se de snelste manier kiezen. Het rijden op zich wordt een activiteit waar je van geniet. De auto heeft ook nagenoeg geen geluidsisolatie. Een goed gesprek voeren, hoort er niet bij, en een autoradio is ook redelijk overbodig, want je hoort hem toch niet. Het is dus geen optie om er eens mee naar Zweden, zijn land van herkomst, te rijden. Ik heb weleens navraag gedaan of ik hem op een autotrein kon zetten, maar dat blijkt niet zo gemakkelijk.”