Flandria MajesticFoto's: Wim Kempenaers

Pierre heeft een unieke Flandria-brommer in zijn bezit. Als herinnering aan z’n vader kalefaterde hij dit stukje Belgisch erfgoed op.

Trappen en zwoegen

“Bij onderzoek naar de geschiedenis van mijn familie stootte ik toevallig op de negatieven van een oude foto. Daarop was ik te zien als kleine jongen die stoer poseerde op de Flandria van mijn vader. Toen mijn pensioen naderde, leek het me een mooi project om op zoek te gaan naar zo’n Flandria, als eerbetoon. De beelden waarop ik hem naar zijn schoenmakersatelier zag rijden, kwamen weer terug naar boven. Je moest dat brommertje echt in gang trappen als een fiets en ik herinnerde me dat m’n vader soms een heel stuk moest zwoegen om hem in gang te krijgen. Het is een tweetakt dus eens vertrokken, bleef er een blauwe walm achter.”

 

Twee wrakken

“Om te achterhalen welk model het was, ging ik met de foto langs bij een aantal mensen. Zo belandde ik bij iemand hier in Aalst die een garage vol oude brommers heeft. Hij herkende het model, maar dacht dat het onmogelijk zou zijn om er zo nog eentje te vinden. Even later kwam hij toch langs met twee oude wrakken. Ik wilde de uitdaging wel aangaan om er weer één mooie Flandria van te maken. Bij de restauratie kreeg ik hulp van m’n broer, die behoorlijk handig is. We lieten het chroom weer in orde maken, de carrosserie zandstralen en herspuiten in de kleur van de Flandria van m’n vader en het motorblok werd gereviseerd. Na een jaartje hadden we hem weer in prima staat.”

Ik bewaar het brommertje als museumstuk. Een herinnering aan mijn vader.

Kussen van beton

“Echt comfortabel rijdt hij niet. Het kussen lijkt wel van beton. Mijn ouders kwamen me eens bezoeken op kamp aan zee. Ze reden helemaal van Aalst naar Heist op dat kleine brommertje. Ze waren helemaal geradbraakt, vooral mijn moeder achterop. Ze vertelden mooie verhalen dat ze onderweg mensen aan een tafeltje zagen picknicken, gewoon langs de snelweg. Dat kon toen allemaal nog. Toen ze weer naar huis wilden rijden, gaf het brommertje de geest. Met brommer en al sprongen ze op de trein om weer naar huis te gaan.”

 

Familiestuk

“Ik heb er een tijdje mee gereden, maar gezien mijn leeftijd pas ik er nu toch mee op. Het is eerder een museumstuk dat ik bewaar als herinnering aan mijn vader. Ik kijk er nog regelmatig naar, hij staat niet te verkommeren. We hebben twee zonen en vijf kleinkinderen en die vragen allemaal om hem nooit weg te doen. In mijn hart hoop ik dat de brommer toch iets voor hen betekent en dat ze zo ook eens denken aan mijn vader.”

 

Lees meer

Wil je nog prachtige verhalen over oldtimers lezen? Klik dan hier voor meer reportages uit deze reeks.

Tip

Ook oldtimers zijn welkom bij VAB-Pechbijstand! Dag en nacht bescherming bij pech of ongeval in heel de Benelux.

Vorig artikel6x vree wijs in Gent
Volgend artikel10x genieten in de IJzervallei