De oorlog in Oekraïne laat niemand onberoerd. Ook bij VAB helpen we om het leed van de Oekraïense bevolking een beetje te verzachten.
Zo zamelt het personeel verschillende dagelijkse benodigdheden in, zoals etenswaren in conservenblikken, sanitaire producten, pampers en dierenvoeding. Die worden naar de plaats gebracht waar ze op dat moment het hoogst nodig zijn. Dat kan in Oekraïne zijn, of bij vluchtelingen aan de grens met Polen of hier in ons land. Sommige VAB’ers zetten zich ook persoonlijk in door zelf hulpacties op te starten of zich te ontfermen over gevluchte Oekraïense gezinnen. Marita, die op onze personeelsdienst werkt, reed dan weer met een konvooi van de paters van Grimbergen naar de Pools-Oekraïense grens.
Hoe kwam je er bij om die tocht te maken?
“Ik vind alle hulpacties om goederen of geld in te zamelen fantastisch, maar ik wilde gewoon iets meer doen. Mijn vriend vernam dat de paters nog op zoek waren naar vrijwilligers om met hulpgoederen naar Oekraïne te rijden. Eigenlijk hebben we geen seconde getwijfeld en heel impulsief aangeboden om mee te rijden.”
“Het is mooi om te zien hoe zoveel mensen uit heel Europa spontaan hulp aanbieden. Aan de grens stond er zelfs een Nederlander gratis frieten te bakken voor vluchtelingen.”
Helemaal naar Oekraïne rijden is een lange tocht. Hoe heb je je daarop voorbereid?
“In totaal hebben we zo’n 4000 kilometer gereden. Dat is inderdaad heel wat. Gelukkig kregen we spontaan hulp aangeboden. Zo mochten we voor vertrek passeren bij de collega’s van het VAB-Diagnosecentrum. Zij hebben onze banden en de motor goed nagekeken, zodat we niet voor onaangename verrassingen kwamen te staan tijdens de trip. We kregen ook een portie positieve vibes mee, want een gevluchte Oekraïense familie kwam ons uitwuiven.”
Wat brachten jullie precies naar daar?
“Het is niet de eerste keer dat de paters van Grimbergen hulpgoederen naar de grens brachten. Dit was het vierde transport. Deze keer brachten we vooral medicijnen en medisch materiaal. Dat wordt verzameld in een centraal depot niet zo ver van de Oekraïense stad Lviv, vanwaaruit het over heel Oekraïne wordt verdeeld. Zelf de grens oversteken is natuurlijk te gevaarlijk. Het is wel mooi om te zien hoe zoveel mensen uit heel Europa spontaan hulp aanbieden. Zo stond daar aan de grens een Nederlander die drie weken geleden halsoverkop vertrokken was met z’n frietkraam om gratis frieten te bakken voor vluchtelingen.”
