orgelfietsFoto's met dank aan

Een bakfiets, een orgel en een stem. Meer heeft Maurice niet nodig om een glimlach te toveren op de gezichten van jong en oud.

Orgelfiets

“Mijn orgel staat op een fiets uit praktische overwegingen. Ik geraak niet overal met de auto, zoals bijvoorbeeld in het centrum van Brugge. Dan parkeer ik aan de ring. Vroeger stond het orgel op een oud onderstel dat ik zelf moest voorttrekken, en dan duurde het snel een halfuur eer ik in het centrum was. Met deze bakfiets ben ik er veel sneller en kan ik gemakkelijk van de ene locatie naar de andere. De fiets heb ik op maat laten maken. Ik had een idee in gedachten van hoe mijn retrofiets er uit moest zien, ik heb dan een schets gemaakt en de fietsenmaker heeft hem in mekaar gezet.”

Straatartiest

“Ik ben begonnen als acteur. Via het theater ben ik ook in tv-series beland, zoals ‘Familie’, ‘Thuis’ en wat sketches met Gaston Berghmans. Uiteindelijk heb ik in ‘Wittekerke’ tien jaar lang de rol van Cyriel gespeeld, de sympathieke visser aan de toog. Mensen spreken me nog altijd aan met die naam, dus als ik nu met m’n orgel optreed, dan is dat als Cyriel van Wittekerke.”

De kunst van het draaien is om het juiste tempo aan te houden.

Repertoire

“Ik breng alles, van meezingers tot verhalende liedjes. Sommigen noemen het kleinkunst, maar ik hou niet van dat woord. Ik zoek liedjes waar een verhaal aan hangt, waarbij de toehoorders ook iets voelen en een band mee kunnen hebben. Dingen die hen terugsturen naar de tijd dat ze in een spiegeltent hun eerste liefje ontmoetten. Wannes Van de Velde, Wim Sonneveld… Ik speel nummers in alle talen. Ook die anderstalige liedjes probeer ik perfect te brengen, dus ik oefen lang op de juiste uitspraak. Ik speelde in Brugge eens ‘Molly Malone’, een evergreen uit Ierland. Op het einde kwam een Ier in tranen naar me toe om te vragen vanwaar in Ierland ik afkomstig was. Hij kon niet geloven dat ik een Belg ben. Zulke complimentjes vergeet je nooit.”

Draaiorgel

“De melodie staat in een soort van boek waarin gaatjes geponst zijn en die zorgen voor de klank. Zulke draaiboeken kun je kopen, de prijs wordt per meter bepaald. Ik laat ze vaak op maat maken. Om dit soort draaiboeken te ontwerpen heb je een kunstenaar in het vak nodig. Tony Decap van de gekende familie Decap is zo iemand. Met hem werken is een voorrecht. De kunst van het draaien is om het juiste tempo aan te houden. Soms laat ik mensen uit het publiek ook eens zwengelen en dan hebben ze de neiging om te versnellen wanneer ze naar beneden draaien. Je moet echter gedurende de hele cirkelbeweging hetzelfde tempo aanhouden. Zo’n draaiboek jaag je er snel door. Een boek van tien centimeter hoog geeft maar zo’n twee minuten muziek.”

Vorig artikelGetest: Honda Civic
Volgend artikelOnze top 6 in en om Lissabon