Getest: Opel Zafira Life

Sinds Opel werd overgenomen door het Franse PSA waait er een wind van vernieuwing door het gamma. Recentste aanwinst? De ruime Zafira Life, die de traditionele Zafira vervangt.

De Opel Zafira Life mag dan wel nieuw zijn, hij oogt vertrouwd. Geen wonder, want onderhuids is hij identiek aan de Citroën SpaceTourer en Peugeot Traveller. Het enige verschil tussen de Opel Zafira Life en zijn Franse zustermodellen zijn het merkembleem en het lichtjes hertekende front.

Opmerkelijk is alvast dat hij 10 centimeter korter is dan de uittredende Zafira, maar niettemin meer interieurruimte biedt.

Vier motoren, drie lengtes

Opel voorziet drie koetswerklengtes: 4,60 meter (Small), 4,95 meter (Medium) en 5,30 meter (Large). Welke versie je ook kiest, er zijn telkens 5 tot 9 zitplaatsen beschikbaar. Voor ons land staan vier dieselmotoren op het programma: twee 1.5-liters met 100 of 120 pk en twee 2.0-liters met 150 of 180 pk. De krachtigste krijgt een achttrapsautomaat, de andere moeten het stellen met een manuele zesbak.

Voor onze kennismaking met de Zafira Life kozen we voor de Small, die qua prijs en formaat het meest geschikt is als gezinswagen. Opmerkelijk is alvast dat hij 10 centimeter korter is dan de uittredende Zafira, maar niettemin meer interieurruimte biedt. Dat heeft hij te danken aan zijn langere wielbasis, verticale flanken en brede carrosserie met een hoogte van 1,90 meter. Uiteindelijk is de Opel Zafira Life een veredelde bestelwagen die zich als een monovolume wil profileren. Op praktisch vlak heeft dat zijn voordelen. In de versie met vijf zitjes bijvoorbeeld zit je op de achterbank gemakkelijk met drie naast elkaar, en dat met voldoende been- en knieruimte. Bovendien zijn alle zitplaatsen voorzien van Isofix-bevestigingspunten voor het veilig vastklikken van een kinderzitje.

Handig laden

De achterste zitplaatsen bereik je vlot dankzij de elektrische schuifdeuren, die je bovendien opent met een enkele voetbeweging, tenminste als je voor de Business Innovation-uitvoering hebt gekozen. Het is trouwens opletten geblazen wanneer je je auto samenstelt, want de basisversie krijgt enkel aan de rechterkant een schuifdeur. Wie zowel links als rechts een rechtstreekse toegang tot de achterste zitplaatsen wil, moet bijbetalen. Achter de gigantische kofferklep steekt een lage en vlakke laadvloer. Om kleinere spullen uit de koffer te halen, kun je de achterruit ook afzonderlijk openen.

De bestuurder krijgt een verzorgd en hoog geplaatst instrumentenbord voor zich. Het infoscherm is weliswaar aan de kleine kant. Als optie zijn er elektrisch verstelbare en verwarmde voorstoelen, net als lederen bekleding en een head-up display. Ook het aantal beschikbare rijhulpmiddelen is aanzienlijk, met onder meer een adaptieve cruisecontrol, frontale botswaarschuwing, herkenning van voetgangers in combinatie met een noodstop tot 30 km/u, rijstrookbewaking en een alertheidsmeter voor de bestuurder. Parkeren wordt vergemakkelijkt door een achteruitrijcamera en beeldprojectie in vogelperspectief.

Veel stuurwerk nodig

De prestaties zijn behoorlijk, maar niet uitzonderlijk, en dat geldt zowel voor de 150 als 180pk-versie waarmee we reden. Zoals te verwachten zit je hoog achter het stuur en heb je een goed overzicht. De draaicirkel is beperkt voor een auto van dit formaat en eens op de weg ontdek je dat de Opel Zafira Life over een absorberende vering beschikt. Het is echter geen auto om dynamisch mee door de bocht te gaan. Het koetswerk kan flink overhellen bij te veel enthousiasme. Bovendien voelt de stuurinrichting weinig direct aan. Zo zijn er vijf stuuromwentelingen nodig van nok tot nok en de stuurinrichting is nauwelijks zelfcentrerend, wat veel stuurwerk oplevert. Vervelend op kruispunten en rotondes.