Getest: Renault Scénic

Met zijn piekfijne afwerking doet de nieuwe Renault Scénic de oude snel vergeten. Comfortabel en toch stijlvol, handig en toch geen koekendoos: het kan!

Vormgeving

Wanneer we toevallig naast een oudere Scénic parkeren, valt de metamorfose die het model heeft gekregen pas echt goed op. In deze nieuwe versie lijken de ramen – op het sportief kleine achterraampje na – nóg groter. Hij is breder geworden en de motorkap bolt beduidend meer op, maar toch oogt de nieuwe Renault Scénic veel eleganter. Ligt het aan de tweekleurige carrosserie, aan de meer katachtige lampen, aan het mooi getekende zijprofiel? Of misschien wel aan de zorg waarmee buiten- en binnenkant ontworpen zijn, waardoor het een mooie, attente gezinswagen geworden is.

Interieur

De zetels zijn stoer en mooi, het dashboard is chic afgewerkt en het geluid van de autoradio is gewoonweg perfect. Geeft die zware middenconsole met heerlijk diepe opbergvakken je een opgesloten gevoel? Dan laat je hem toch gewoon achteruitglijden. Het handschoenkastje van de Scénic is ook al een diepe bak (13 liter!), die automatisch opent als je op een knopje drukt. De Scénic wil een gezinsauto zijn. Drie kinderen op de achterbank blijkt in heel wat monovolumes echter een probleem. Twee autostoeltjes én een zitverhoger passen regelmatig niet naast elkaar. Maar niet in de Scénic, zo blijkt! De twee autostoeltjes én zitverhoger passen net op de zetels achteraan, al vraagt het wel wat strategie om de drie bengels ook nog veilig vast te maken met de autogordels. Met de klaptafeltjes op de rug van de voorste zetels erbij zitten ze prinsheerlijk. Missie geslaagd!

Rijgedrag

De wagen rijdt even comfortabel als hij zit. De zes versnellingen gaan zo naadloos in elkaar over dat het piepkleine, witte pookje dat aangeeft wanneer je het best schakelt, geen overbodige luxe is. Het bochtenwerk doet de Renault Scénic prima en snufjes als de dodehoekverklikker en de oranjerode aanduidingen van de tijd die je nodig hebt om te stoppen, geven een veilig gevoel. De snelheidslimieten die hij afleest van de verkeersborden langs de weg – soms fout, als op de snelweg een snelheidsbeperking voor een afrit aangegeven wordt – flitsen rood op zodra je ze overschrijdt: oeps!